równania pola
Encyklopedia PWN
mat. zbiór punktów przestrzeni, których odległość od ustalonego punktu O (zwanego środkiem kuli) jest mniejsza lub równa stałej liczbie R (zwanej promieniem kuli);
fiz. wielkość skalarna odnoszona do 2 dowolnych punktów obwodu elektrycznego lub pola elektrycznego; równa stosunkowi pracy W, wykonywanej przez siły pola elektrycznego przy przemieszczaniu ładunku elektrycznego q wzdłuż pewnej krzywej s (między 2 wybranymi punktami pola, np. A i B), do wartości tego ładunku: UAB = W/q = ∫s Esds, gdzie Es — składowa natężenia pola elektrycznego wzdłuż elementu drogi ds.
orbital
funkcja falowa ψ opisująca stan jednego elektronu, zależna od współrzędnych ([łac. orbita ‘koleina’, ‘droga’],
) określających jego położenie w atomie (orbital atomowy), cząsteczce (orbital molekularny, orbital cząsteczkowy) lub krysztale.
astr. obiekt będący źródłem na tyle silnego pola grawitacyjnego, że niemożliwe jest przesłanie przezeń na zewnątrz żadnej informacji.
gałąź nauki wyodrębniona z fizyki teoret. i matematyki, zajmująca się analizowaniem teorii fiz. z punktu widzenia ich struktury mat. oraz rozwijaniem teorii mat. na potrzeby fizyki.
zjawiska fizyczne, wśród których najważniejsze polega na wzajemnym przyciąganiu się wszystkich ciał;
